Nog heel even en dan is het zover. Sri Lanka lonkt en we hebben er zin in! Deze week hebben wij al vakantie en zo kunnen we ons rustig voorbereiden op het vertrek. Nou ja, dat dachten we. Op maandag voel ik me niet helemaal lekker. Op dinsdag sta ik op met keelpijn en 's avonds is de keelpijn heel erg, schiet de koorts naar 39.5 en wil ik allen nog maar liggen.

De volgende dag gaan we meteen naar de huisarts. We willen geen risico's nemen met nog maar een paar dagen voor vertrek. De huisarts kijkt even en concludeert een keelontsteking. Ik krijg meteen een recept voor een antibioticum want zij ziet ook dat het wel fijn is als ik er voor zaterdag vanaf ben.

En het antibioticum werkt. De volgende dag voel ik me al stukken beter en zijn we blij dat we meteen gereageerd hebben. Nu kunnen we toch nog gezond het vliegtuig in.

De laatste dagen doen we het nog even rustig aan. We kopen de laatste dingen en stallen alles uit om te zien of alle in orde is. Elke keer denken we dan: 'moet dat allemaal mee?'. Maar als we het dan in de rugzakken stoppen valt het altijd wel weer mee.

Ook hebben we nu nog even tijd om alle elektronische poppenkraam in orde te maken. Ik noem het zo omdat ik me toch elke keer weer verbaas hoe snel reizen kan veranderen. Toen ik in 1999 naar Indonesië ging wat het enige elektronische ding dat mee ging een zaklamp. Dat was het.

Nu hebben wij: een zaklamp, een laptop, een e-reader, een mp3-speler, een fotocamera, een babyfoon en (natuurlijk) een mobieltje. Allemaal zaken waar ze nu niet meer zonder denken te kunnen. Maar toch: één e-reader in plaats van 6 boeken is toch wel heel handig. Een laptop om mee te skypen is wel heel leuk (vooral voor oma). Zonder babyfoon zitten wij alle avonden vanaf 19.00 aan de kamer gekluisterd. Terug komen zonder foto's, tja dat kan écht niet.

Dus nemen we het allemaal mee en genieten we van de luxe. En wij vinden het gek dat de bevolking daar ons ziet als een wandelende portemonnee.

Op zaterdag morgen lopen we met onze bagage en Jelle in de buggy de straat uit naar de tram. Dit is een moment waarop wij ons altijd erg verheugen, want op dat moment begint onze reis al en zijn we weg.

Groeten,

Erik, Brenda & Jelle