Bij Datong komen we alweer bij het volgende Unesco Werelderfgoed aan (ja, in China kun je een aardig lijstje aanleggen): de Yungang grotten. In deze grotten zijn allemaal Boeddha baalden uitgehakt. Sommigen heel simpel: een holte met een zittende Boeddha, maar er zijn ook grotten 15 meter hoog met een uitgehakte pagode in de midden en allemaal Boeddha’s, Bodhisattvas en heilige dieren, allemaal mooi beschilderd. Er staat dat je in die mooie tempels geen foto’s mag nemen, maar aangezien we zelf een paar honderd keer per dag op de foto gaan (met en zonder toestemming), hebben wij hier een beetje maling aan en doen we het toch (wel zonder flits!). De grotten zelf liggen in een mooi aangelegd park met een herbouwde tempel. In de tempel vinden de monniken Jelle en Mees erg interessant. Bij elke moeten we even blijven staan en krijgen de jongens iets te snoepen. Niet dat ze daar altijd blij van worden: iets te snoepen kan in China ook een klein zakje gedroogde vis zijn. Ze pakken het netjes aan, zeggen cjee-cjee, en daarna gooien we het discreet in de prullenbak.

Na maar twee nachten in het heerlijke hostel (tja, voor een hostel kun je natuurlijk niet nog een nacht extra blijven), gaan we met een auto naar de volgende locatie. Dit hebben we zo geregeld omdat de bus er 6 uur over doet en omdat er halverwege nog een mooie bezienswaardigheid is. Tegen een rotswand aan geplakt zit het Hangende Klooster. Het klooster wordt ondersteund door houten palen die op uitsteeksels staan. Je kan er (nog) in, maar wel gedoseerd. Het is even wachten, maar dat is het waard. Via smalle trappetjes en wandelgalerijtjes kun je in verschillende kappellen kijken, een aantal uitgehouden uit de rotsen. Het gebouw zelf is mooi beschilderd.

Daarna vervolgen we onze weg naar Wutai Shan. Dit is een heilige berg met heel veel tempels erop.