Wutai Shan is een van de heiligste bergen is China. Er staan (heel verrassend) een hele boel tempels op. Voor Boeddhistische Chinezen staat een bedevaart naar deze berg zeer hoog op de verlanglijst. Dit betekend dat in het weekend de ene hoofdweg over de berg vast staat in een permanente file, en de populairste tempels compleet volgestouwd zitten met wierrook stokende Chinesen. Wij zijn er gelukkig door de week en daar zijn we heel blij mee.

In de eerste instantie hadden we een pittoresk gelegen hostel tegen een berghelling op geboekt, maar zij gingen renoveren en zegde onze reservering af. Dus nu hadden we iets anders gevonden: Holiness Youth Hostel. Het ligt in een zijsteeg van de hoofdstraat en het is een eenvoudig hotel dat graag een jeugdherberg wil worden. Dat lukt alleen niet erg: erg verbleven voor de rest allen Chinezen. Maar het was niet duur en schoon genoeg met in de badkamer de beruchte “douche beven het toilet” indeling.

De dorpje zelf is wel echt een poppenkast: heel veel winkeltjes die allemaal min of meer hetzelfde verkopen (bidkralen, wierrook, beeldjes enz.) en heel veel restaurantjes. Het valt eigenlijk niet mee om er langs te kijken en te zien dat het landschap er mooi is. De tempels zijn erg indrukwekkend. Op onze eerste dag gaan we naar de belangrijkste. De tweede dag naar de wat verder weg gelegen rustige tempels. Jelle en Mees hebben beide een tempeltasje gekregen (een stoffen tasje waar geen enkele bedevaarder buiten kan) en een bosje wierrook. Ja, het beginnen al echte Boeddhistjes te worden. Vooral Jelle spreekt het idee van verdienste opbouwen door goed te doen erg aan. Wanneer zij hun stokjes aansteken, komen tegelijkertijd bij de Chinezen de mobieltjes te voor schijn en worden er heel veel foto’s gemaakt. Even buigen naar de vier windrichtingen en de stokjes in de wierrookpot zetten.

De belangrijkste tempels hebben mooie beelden en zijn groots opgezet, maar eigenlijk spreken de rustige tempels ons wat meer aan. Die liggen hoger op de berg en je moet er een behoorlijk stuk omhoog naartoe wandelen. Maar dan kun je wel van het uitzicht genieten en de rust ervaren. Ook zijn deze tempels niet zo gerestaureerd, waardoor het oude houtsnijwerk veel mooier tot zijn recht komt.

We gaan ook nog met een kabelbaan naar de top van de plateau’s en genieten van het uitzicht. Jelle en Mees vinden dit ritje geweldig: het is zo’n stoeltjeslift waar je de beugel zelf voor je moet klappen. Ze wilden graag nog een keer!

In ons eerste verhaal gaven we al aan dat er erg veel verandert in China. Dit heeft ook tot gevolg dat er bijzondere baantjes bij zijn gekomen. We geven een paar bijzondere voorbeelden:

• Roltrap meisje: ze staat bij de roltrap (vooral in de metro) en instrueert mensen hoe ze deze moeten gebruiken. “Please hold on to the rail and stand firmly”. Dit is echt geen grap!

• Welke rij is voor mij meisje: ze staat bij grote bezienswaardigheden en dirigeert mensen naar de juiste rij (op zich best handig, als er wel 25 rijen kunnen zijn zoals bij de Verboden Stad). Daarnaast zorgt ze ervoor dat mensen bij de “in” gang erin gaan en niet bij de “uit” gang.

• Ik ben net 18 en speel voor bewaker jongen: deze jongmannen hebben nog donshaartjes op de kin en staan bij musea om ervoor te zorgen dat je niet stiekem via de uitgang naar binnen gaat (is in China altijd strikt gescheiden!).

• Geld wisselen op de bus meisje: ze heeft een grote handtas bij zich, gevuld met bankbiljetten. Als je niet gepast kunt betalen kan zij voor je wisselen. Voor de rest zit ze de hele dag te appen. Let op: niet op alle bussen aanwezig!