Gisteren om 13.00 was het zo ver: bepakt met twee grote rugzakken, een kleine rugzak, Jelle's rugzakje en een buggy zijn we begonnen aan ons avontuur. Na een reis van 27 uur, met achtereenvolgens de tram - trein - vliegtuig - vliegtuig - vliegtuig - taxi, komen we aan in ons hotel in Ciang Mai in het noorden van Thailand.

Zoals al in de titel te lezen staat: Jelle was echt de held van de dag. Hij heeft dit alles doorstaan als een doorgewinterde reiziger en geen piepje gegeven. Als een echte stoere backpacker liep hij met zijn eigen rugzakje op door het vliegveld heen en bond daarmee alle Thaise dames aan zijn kleine vingertjes. Jelle wordt hier echt overladen met aandacht. Als we langslopen zijn we een ware attractie: iedereen kijkt ons na en stoot elkaar aan met een vertederede blik: 'moet je dat leuke kleine jochie daar nou zien lopen' (maar dan in het Thais).

Als we ergens gaan zitten, is het feest helemaal compleet: ze aaien hem over zijn hoofd en arm, tillen hem om ergens naar te gaan kijken. Hollen achter hem aan en zijn helemaal verrukt als hij 'di kah' (zijn uitspraak van sawade kah = hallo) zegt. Jelle speelt zijn rol goed: hij hangt de clown uit, schatert van het lachen als ze zijn aandacht trekken en geeft kusjes (aan de sterwardessen) of handkusjes als we vertrekken. We zijn benieuwd wanneer hij er genoeg van krijgt.....

We zitten nu in Awana house. Dat is een kleine guest house in het centrum van Chiang Mai. Van wat we uit het raampje van de taxi hebben gezien schatten we in dat wij dit een prettige plek is. Het zag er allemaal gemoedelijk uit, niet al te druk, met veel eethuisjes en heel veel tempels. Daar staat Chiang Mai om bekent: zijn vele mooie tempels.

Vandaag gaan we het rustig aan doen en zullen we de stad doorlopen en even wennen aan de warmte (30?)

Groetjes,

Erik, Brenda & Jelle