Als je de titel leest denk je: ha, die ken ik! Als je een foto van iemand neemt (bij voorkeur van iemand in mooie klederdracht) dan betekent dat flappen tappen. Dat is wel waar, maar nu gaan we ervoor zorgen dat het in ons voordeel werkt.

Als je in Thailand bent met een kind, kom je nooit aandacht te kort. Als je dat ook nog zo'n schatje als Jelle hebt, gaat de Thai echt los. Overal wordt hij geaaid, geknuffeld, opgetild en mag hij werkelijk bijna alles. Wil Jelle door de keuken lopen: loop maar mee.... Wil Jelle vissen bekijken die achter de balie staan: geen probleem. Wil Jelle een hondje aaien: er wordt een hond tevoorschijn gehaald die 'aai vriendelijk' is. Wil Jelle in de tempel op de gong staan: hier is de stok. Wil Jelle tijdens de lunch niet opeten wat door mama met een vork wordt aangeboden: er komt zomaar ergens een koekje tevoorschijn. Dit alles wordt dan ook meteen vastgelegd op diverse mobieltjes en fototoestellen.

Als dit alles gaande is en wij er dan op gepaste afstand bij staan (wij zijn namelijk alleen interessant als er vragen over leeftijd en naam beantwoord moeten worden), staan wij te overleggen wat we ervoor zullen vragen. We hebben het volgende bedacht: als we dit echt gaan innen, komen we rijker terug dan dat we heen gingen!

Jelle's arm aaien = 100 Bath

Jelle's wang aaien = 200 Bath

Jelle op de foto = 200 Bath

Jelle knuffelen = 500 Bath

Jelle optillen = 500 Bath

Jelle die een handkusje geeft = 1000 bath

Opa's en oma's: voor jullie gemoedsrust, dit is natuurlijk wel een grapje!

Op vrijdag hebben we een fietstocht gemaakt ten zuiden van Chiang Mai. We werden opgehaald met een sorng-taa-ou. Dat is een pick-up truck met opbouw waar twee bankjes in zitten. Ze worden gebruikt voor openbaarvervoer, maar ook om toeristen in te vervoeren van en naar tripjes. Verder op stonden de fietsen klaar met een zitje voor Jelle achterop de fiets van Erik.

Eerst fietsen we nog een kwartier de stad uit en daarna is het heerlijk rustig en fietsen we echt op het platte land en door kleine dorpjes heen. Ook hier is Jelle weer een echte attractie: túk-túk, moto-bikes en sorng-taa-ou wijken uit om ons in te halen, en houden vervolgens in om Jelle even te bekijken.

Onderweg bekijken we tempels, een leprozen kolonie, een werkplaats van Oxfam-Novib en overblijfselen van tempels en een oude stad die hier gestaan heeft voordat Chiang Mai (betekent letterlijk Nieuwe Stad) gesticht werd. Dit gebied is namelijk gevoelig voor overstromingen, dus hebben ze eigenlijk de hele stad verhuisd.

Vandaag hebben we een dagtrip gedaan met een minibus. En het was geweldig: we hebben op olifanten gereden! We gingen met zijn drieën op één olifant en zaten in een soort zitje. Jelle vond het vanaf het begin helemaal geweldig en wij ook. Je hebt pas door hoe groot zo'n beest is als je erop zit. We hobbelen ongeveer 45 minuten door de jungle en maken onderweg een stop om de olifant bananen te voeren. De olifant weet inmiddels al lang wat er komen gaat en pakt met zijn slurf achterover de banaantjes maar al te graag aan. In het begin vind Jelle het een beetje eng, maar daarna kan hij er geen genoeg van krijgen. Aan het einde mogen we op het platform blijven staan en mogen we de olifanten aaien. De huid van een olifant is heel ruw een leerachtig en er zitten zwarte haren op. We snappen nu wel waar de uitdrukking 'een olifanten huid hebben' vandaan komt. Eigenlijk hadden we nog wel een uurtje met de olifant verder gewild, maar we moesten door L.

We moesten namelijk door naar een bamboevlot. In de rivier liggen allemaal vlotten gemaakt van bamboe en daarmee kun je een stukje de rivier afzakken. Jelle kreeg een zwemvest om, wij niet.... Gelukkig ging het allemaal op een slakkengangetje en ging alles goed.

Daarna gingen we door naar een olifantenkamp. Daar vangen ze olifanten die vroeger gewerkt hebben op en worden ook nieuwe olifanten geboren om de soort in stand te houden. Ook daar mochten we weer olifanten aaien en eten geven (dat laatste wel tegen betaling, natuurlijk). Ook doen ze daar een olifanten show. Nu hoeft dat voor ons niet zo, maar het is daar ook de manier om de jonge olifanten te trainen. Je kunt er ook olifanten ritjes maken, maar die gaan alleen maar een kort rondje over het terrein. Tijdens het wachten op de show wordt er muziek gedraaid. Jelle begint, zoals altijd, te dansen. Dit blijft hij doen, waardoor de mensen van het kamp dus elke keer het liedje opnieuw opzetten. Op een gegeven moment komt er een grote toergroep binnen en is Jelle plots het voorprogramma van de show. Iedereen zit te lachen, foto's te maken met mee te dansen. Jelle laat het allemaal maar gebeuren, haalt zijn schouders op en komt ons maar weer eens opzoeken. Als de show begint is het natuurlijk Jelle die uit het publiek gekozen wordt om de bloemen van de olifant aan te pakken en die de hoed van de maout (de olifanten bestuurder) op mag: de olifant zet hem dan op je hooft. Maar dat ging Jelle net iets te ver, dus dat mocht papa doen.

Verder hebben we vandaag nog een ritje met een ossenkar (beetje kort, maar wel leuk) gemaakt en een orchideeën en vlindertuin bezocht (heel erg mooi).

Na het avontuur van vandaag doen we het morgen rustiger aan: misschien gaan we naar de dierentuin en lekker zwemmen in het zwembad. Inmiddels durft Jelle al zelf het zwembad in te springen (aan het handje, dat wel).

Groetjes,

Erik, Brenda & Jelle