We zijn inmiddels aangekomen in Ayutthaya en ons kleine man is twee jaar geworden. We hebben het natuurlijk thuis al uitgebreid gevierd, maar we staat er hier wel even bij stil.

Op woensdag zijn wel nog een dagje met ose saam-lor mannetje weg gegaan. Hij kwam ons bij het ontbijt al even opzoeken en Jelle was meteen helemaal enthousiast: nog een dag met zijn grote vriend mee! We gaan naar Wat Tawet. In de tuin van deze tempel staat het leven van Boeddha uitgebeeld in beelden. We zien o.a. de Boeddha die zit te mediteren onder de boom en daar verleid wordt door maagden (gestuurd door zijn vijand) en een liggende Boeddha die zijn opperste verlichting bereikt heeft. Ook is er een gedeelte dat staat voor 'de hel' met uitgemergelde mens-figuren met dierenhoofden. Ook staan er veel beelden van dieren: olifanten, tijgers, ossen, hanen enz. Jelle bekijkt vooral deze heel uitgebreid.

Daarna gaan we naar een tempel die heel invloedrijk is omdat daar een belangrijke monnik leeft. De tempel zelf is niet zo veel aan, maar er is een museum bij die vol staat met giften. Dit zijn giften van gewone mensen die iets belangrijks hebben meegemaakt en zo Boeddha bedanken. Als we buiten komen staat de organisator van het museum ons op te wachten, en wat blijkt: wij zijn de eerste echte bezoekers! We moeten het gastenboek tekenen en op de foto. We zijn benieuwd hoeveel mensen na ons de foto van ons, eerste bezoekers, zullen bekijken.

Omdat het nu behoorlijk begint te regenen, gaan we terug naar het guesthouse. We doen het de rest van de middag lekker rustig aan.

Gisteren(donderdag) zijn we met de bus (na een reis van bijna 7 uur) aangekomen in Ayutthaya. We verblijven in Promtong Mansion en we werden echt geweldig onthaald. Binnen 5 seconden waren we Jelle al kwijt: die was met een jonge dame van het guesthouse mee om de kijken naar de vissen in het zoutwater aquarium ('fisje, fisje'). Toen wij 's avonds b beneden in de patio zaten kwamen de eigenaresse Jeeda en haar dochter ons meteen te hulp om ons te helpen met onze plannen voor de komende dagen. Met de tips die zij ons gaven denken we dat we weer een hoop leuke dingen gaan zien. Ze gaan zelfs meteen rondbellen om een fiets met kinderzitje voor ons te regelen.

Vandaag staat er een fiets met een kinderzitje voor ons klaar en kunnen we eropuit. We moeten wel wat aanpassingkjes maken: een spanbandje om ervoor te zorgen dat Jelle niet uit het zitje kan klimmen en veters uit Brenda's bergschoenen zorgen ervoor dat de voeten op de stepjes blijven zitten (en niet tussen de spaken).

We bezoeken eerst de tempels die 'op het eiland' liggen. Ayutthaya heeft een centrum dat omringt is door een samenkomst van drie rivieren en dat noemen ze hier het eiland. Daarna gaan we het eiland af en bezoeken we daar tempels. Het leuke is dat je dan ook meteen weer tussen de rijstvelden en huizen op palen heen rijd. Ook hier was tijdens het fietsen Jelle weer een grote bezienswaardigheid.

De tempels hier zijn verwoest door de Birmesen toen ze Ayutthaya innamen, maar je kunt nog wel een behoorlijk beeld krijgen van hoe het er ooit uitgezien moet hebben: het is echt behoorlijk indrukwekkend. De ene tempel is nog indrukwekkender dan de andere en we genieten van de dag.

Voor het eerst begint Jelle echt genoeg te krijgen van alle aandacht die hij krijgt, maar vandaag was het dan ook wel extreem. Er waren voor Thaise toeristen bij de tempels (schoolreisjes maar ook volwassenen) en die wilden allemaal iets van Jelle: in zijn arm knijpen, in zijn wang knijpen (soms heel hard!), hem optillen, kusjes krijgen en op de foto zetten. Jelle had er echt genoeg van en opeens hebben we een peuter pubertje te pakken: slaan, schreeuwen en vooral niet luisteren. Ja, het is echt zo: hij is twee en hij zegt NEE. Nu hoeft hij van ons niet al die Thai van dienst te zijn, tenzij hij het zelf wil, maar door het dwingende gedag van vandaag luistert hij ook niet meer naar ons. Daar zijn wij dan weer niet zo blij mee. De touwtjes moeten dus weer even van strakker aan. Vanaf nu besluiten we ook hem op te tillen als we zo'n kudde over enthousiaste mensen in het viezer krijgen. Dan zal Jelle zich minder bedreigt voelen.

Voor we bijna terug zijn bij het guesthouse moeten we de rivier over steken. Dit kan met een klein pondje: een houten bootje met een propeller motor aan een lange stok. Als wij met fietsen en al samen met een monnik in dat bootje staan, breekt er een flinke regenbui los en zijn we voor we aan de overkant zijn doorweekt. De monnik helpt ons de fietsen aan de kade te krijgen en we hijsen ons in de poncho's. Niet dat het erg veel nut meer had, maar toch. Ondertussen vind Jelle het allemaal heel erg amusant: vanuit zijn fietsstoeltje zit hij te schateren van het lachen. Hij vond het niet zo'n probleem om nat regenen.

Omdat Jelle vandaag jarig is, krijgt hij zijn favoriete kostje te eten: loempia's! Hij had die middag niet zo veel gegeten omdat het zo warm was, dus de loempia's werden met veel enthousiasme ontvangen.

Morgen zijn we ook nog in Ayutthaya en is er een floting market. Daar gaan we op de fiets naar toe. De dames van het hotel hadden nog meer tips, dus ik denk dat het morgen weer een volle maar leuke dag zal worden.

Groetje,

Erik, Brenda & Jelle