Vanaf Schiphol via Doha naar Windhoek. Zo’n lange vliegreis valt nooit mee. Eigenlijk vinden wij vliegen niet zo leuk, maar we hebben de reis allemaal goed doorstaan. Jelle en Mees hebben de tweede vlucht beide zelfs goed geslapen.

In Windhoek aangekomen is onze bagage al klaar om gepakt te worden (altijd weer fijn) en worden we opgehaald en naar onze huurauto voor de komende weken gebracht.

De Toyota Hilux is een Nissan 4x4, ook goed, en de twee daktenten zitten er al op. Mees klimt er meteen in en wil graag een tukkie doen. Hij is not-amused wanneer dat niet meteen mag omdat de meneer moet laten zien hoe het inklappen gaat. Na een korte instructie vertrekken we richting onze eerste overnachtingsplaats: Urban Camp. Het is niet druk op de weg, gelukkig, want er wordt hier links gereden.

In Urban Camp slapen we in twee safari tenten (we zouden eerst de auto pas de volgende dag ophalen, maar hij was al beschikbaar, dus we kregen hem meteen mee) op een gezellig terrein met paatjes, bamboe hekjes en een restaurantje. We eten daar en krijgen meteen ons eerste stukje Afrika met een Duits tintje op bord: oryx schnitzel met champignonsaus en bradkartofelen. Dat ging er wel in na al dat vliegtuigvoedsel. Die avond vroeg naar bed en lekker slapen.

De volgende dag stoppen we eerst bij de supermarkt om inkopen te doen voor de komende paar dagen. Dat duurde langer dan verwacht omdat het een mega grote supermarkt is en probeer daar maar eens te vinden wat je nodig hebt. Ook nemen we nog iets heel belangrijks mee: een taartje! Want mama is jarig.

Dat lekkere taartje eten we op bij een picknick plaats langs de hoofdweg, dus nu nog van asfalt is. Net voor Mariëntal gaan we links af (C20) en daarna rechts (C15) waarna we op een gravel weg rijden. Tegenliggers zijn er bijna niet en we rijden tussen twee heuvelruggen heen in een opgedroogde riviervallei. Tot onze grote verbazing komen we een enorme hoeveelheid wilde dieren tegen: Bavianen, Springbok, Impala, Waterbock, Klipdassies, Gele Mangoest, Struisvogels, grond eekhoorns, Vleermuisoor Vos en, tot mama’s grote vreugde, Stokstaartjes. Omdat we overal stoppen en kijken komen we net voor zonsondergang aan bij onze camping: Red Dune Camp. Bij de boerderij moeten we ons melden en daar krijgen we nog een verrassing: ze hebben daar een aantal verweesde tamme Stokstaartjes en wij mogen ze knuffelen! Jelle en Mees zijn helemaal door de dolle heen. Maas als we onze kampeerplek nog willen vinden moeten we snel vertrekken: nog 5 km over een 4x4 pad en dan zijn we er. We kunnen maar heel even van het adembenemende uitzicht genieten voor het helemaal donker is en we de tenten voor het eerst moeten opzetten.

Toen het werd voorgedaan leek het allemaal een fluitje van een cent, maar als je het dan zelf moet doen, in het donker, dan valt het even niet mee. Daarnaast zitten alle spullen nog ingepakt en moet alles nog opgezocht worden. Om een lang verhaal kort te maken: zorg dat je bij daglicht aan komt, dan maakt het allemaal een stuk gemakkelijker!

Die nacht salpen we allemaal wat onrustig: de wind waait behoorlijk en de luifeltjes (die we in het donker niet vastgezet hadden) klapperde tegen de tent aan. Tot onze verbazing blijft het in de tent van de jongens heel lang stil. Pas wanneer wij de tent uit komen, komen zijn ook in beweging. Dat had echt wel een reden: zij dachten data er vannacht Bavianen op de tent gezeten hadden en daar waren ze heeeel erg bang voor geweest. Dus hadden ze elkaar stevig vast gehouden en waren ze stil blijven liggen. Er wat behoorlijk wat overtuigingskracht voor nodig om Mees te laten geloven dat het echt alleen maar de wind was.

Na met een broodje in de hand nog even van het uitzicht over de Kalahari genoten te hebben, pakken we de boel weer in, vouwen we de tenten weer op en vertrekken naar onze volgende bestemming: Keetmanshoop.