Terug in de tijd in Galle

Na ons laatste verhaal hebben we alweer van alles gezien en gedaan. We zijn inmiddels aangekomen in Galle en het is alweer de laatste avond in deze leuke stad, maar daarover straks meer.

Afgelopen donderdag hebben in Aluthgama een boottocht gemaakt over de rivier. We hebben heel wat grote (meer dan 1 meter lang) varanen gezien en wat vogels. Helaas niet de overweldigende hoeveelheid dieren de ons belooft was, maar toch nog wel leuk. Jelle had het al sinds het begin van de vakantie dat hij op een boot wilde, dus die was helemaal in zijn element.

Ergens halverwege kwam een kano ons tegemoet en die had een baby krokodil bij zich. Die mochten we allemaal even vasthouden (waarna die een kleine vergoeding wilde, het blijft wel Azië!) en zelfs Jelle wilde de krokodil ook even vasthouden. Daarna heeft hij de have weg het krokodillen lied gezonden: 'Onder mij bed, onder mijn bed ligt een groene krokodil. Hij wacht, hij wacht de hele nacht, shhhht, onopvallend en heel stil........'

Op vrijdag zijn we met de tuk tuk naar Galle gereden. Op deze manier kon de tuk tuk chauffeur ons laten zien wat hier allemaal gebeurt is tijdens de tsunami. Nou, dan moet je toch even slikken. Er staan nog altijd heel veel ruïnes van huizen. Ze staan er nog om de simpele rede dat de mensen die daar woonde er meestal niet meer zijn en dus ook hun plekje niet meer komen claimen. Daarnaast zijn er ook mensen die nog maar in hun eentje over zijn er daar niet meer willen wonen. We zijn langs het stuk spoor gereden waar een complete trein door de golven meters verderop terecht is gekomen. Erg indrukwekkend allemaal. Er is ook een foto museumpje met daarin allemaal foto's over de tsunami en net erna. Als je op de plek komt die je die we allemaal op de televisie hebben gezien (zaten we niet allemaal aan de buis gekluisterd?) dat wordt het toch wel heel erg echt.

De eigenaar van het hotel in Galle (daar zitten we nu) vertelde ons dat hij op het moment van de tsunami onderweg was naar het vliegveld om zijn vriendin op te halen. Hij kreeg telefoon van zijn broer dat hij onder geen beding terug moest komen naar Galle, want de zee deed heel raar er het was gevaarlijk. Hij dacht dat het een grap was, maar op het vliegveld aangekomen zagen ze daar op televisies wat er aan de hand was. Ze zijn toen het hoger gelegen gebied in gegaan om af te wachten wat er verder zou gebeuren. Toen duidelijk werd dat er geen vloedgolven kwamen zijn ze terug gegaan. Hij zei: 'Ik zocht naar Galle... het was er niet meer.' Het enige dat er na de tsunami nog stond was he fort dat in de 17^e eeuw door de Nederlanders is gebouwd. Dit is ook waar hij woont en toen hij bij zijn huis kwam bleek dat zijn familie gelukkig ongedeerd was. Het fort heeft, ongelofelijk maar waar, maar weinig schade geleden. Het busstation dat net achter het fort ligt, was compleet van de aardbodem verdwenen. We hebben er foto's van gezien, maar je kunt het je niet voorstellen.

Nu gaan we weer over naar de gezellige verhalen.

We zijn in Galle. Galle heeft een fort dat, zoals gezegd, in de 17^e eeuw door de VOC is gebouwd. We reden met de tuk tuk hier naartoe. Eerst kom je door de nieuwe stad dat heel gewoon Aziatisch is, en dan kom je door de meters dikke toegangspoort en stap je terug in de tijd. Binnen de muren van het fort staat het vol met oude Nederlands koloniale huizen, villa's en overheidsgebouwen omringt door een grote walmuur. Het is echt een heerlijke plek om te zijn. Leuke straatjes, mooie huisjes, gezellige eettentjes en knusse winkeltjes. Er zit wel een prijkaartje aan deze bijvoeglijk naamwoorden, want alles is wel een beetje duurder dan elders. Maar: het is wet waard! Ons guesthouse staat langs de walmuur en vanaf ons dakterras kijken we erover uit en kunnen we de zee zien. Zo rond 4 uur in de middag wordt het steeds drukker op de walmuur omdat de lokalen dan gaan wandelen, vliegeren, een ijsje eten of een potje cricket spelen. En, als ultiem souvenir voor de echte Nederlander, hebben we zelfs een aantal VOC muntjes weten te scoren.

Naast ons guesthouse staat een eethuisje (van de broer van de guesthouse eigenaar) waar we 's avonds lekker eten. Hij heeft een gloed nieuwe, vers van de pers, uitgebouwd met alle mogelijke accessoires tuk tuk voor de deur staan. Hij is, om maar even met de woorden van Tieneke Schouten te spreken, 'zo trots als een aap met zeven l**len'. Jelle mocht even achter het stuur zitten en ook even gas geven. Toen moest mama ook in de tuk tuk, en weet je waar wij heen gingen? Naar oma klok natuurlijk! Jelle zou ons wel even rijden.

Morgen gaan we weer verder en strijken we neer langs het strand. We hebben een tip gekregen van andere gasten en daar gaan we maar eens even kijken. We hebben eigenlijk wel zin in een paar dagen niets doen. Nu weten de mensen die ons goed kennen dat we naar niet zo heel goed in zijn, maar we gaan ons best doen.

Groeten,

Erik, Brenda & Jelle

Willekommen im Sri lanka!

Ja, je leest het goed, wij zijn nu in Sri Lanka ons Duits aan het oefenen. We zitten nu in Aluthgama, valk bij Bentota. Het guesthouse waar we in verblijven heet German Lanka, en niet zonder rede: de eigenaresse is een Duitse getrouwd met een Sri Lankaan. En dat is te merken: alles is schoner dan schoon, er staan Wienerschnitzels op de kaart en die zijn nog lekker ook!!! We zitten niet direct aan het strand, maar aan de lagune erachter, dus wel aan het water, en we hebben het prima naar onze zin. We zijn nu de enige gasten en kunnen dus op heel veel service rekenen. De mensen die hier werken zijn helemaal gek met Jelle en komen elke keer even met hem spelen.

Gisteren zijn we naar het strand gelopen en hebben we met Jelle in de hoge golven gespeeld. Dit vond dat helemaal geweldig en wilde eigenlijk niet stoppen. Maar de zon schijnt hier wel wat feller dat thuis, dus zijn we niet te lang gebleven. Dat was maar goed ook want we zijn alle drie een beetje verbrand (terwijl we wel goed gesmeerd hadden). Daarna zijn we nog even de lagune voor ons terrasje in gedoken en dat vond Jelle ook goed. We moeten daar wel met sandalen aan het water in omdat de stenen scherp kunnen zijn. Na afloop zette we dan de sandalen rechtop tegen de muur zodat ze kunnen drogen. Dat vind Jelle zo leuk staan dat nu al het schoeisel rechtop tegen de muur aan staan. Tja, hij vind sorteren nu eenmaal heel erg leuk.

´s Avonds eten we buiten op het terras onder de palmbomen en komen in de schering vliegende honden (hele grote vleermuizen die fruit eten) over vliegen. Dat is een heel mooi gezicht. Jelle kan inmiddels al nadoen hoe ze vliegen en vraagt komen er vanavond weer vleermuizen?

Omdat ik ook nog jarig was zijn wel bij een juwelier binnengestapt. Ik had in de etalage een mooie ketting gezien en die wilde we wel van dicht bij bekijken. Hij beviel ons, en na wat onderhandelen hebben we hem gekocht en heb ik nu een mooie ketting met regenboogsteen. Dat is een steen die in verschillend licht verschillende kleuren heeft van groen/paars/blauw tot zwart en grijs.

Vandaag stond op het programma waarvoor we eigenlijk hierheen gekomen zijn: de Turtle Hacheries. Dit zijn kleine organisaties die schildpaddeneieren opkomen van lokale mensen die ze opgraven (op te verkopen op de markt) en ze weer begraven op een beschermd stuk land om ze uit te laten komen. Daarna gaan ze één tot drie dagen in een bassin waarna ze in de schemering vrijgelaten worden in de zee. Het leuke voor ons is: hij mogen die ongelofelijk schattige kleine schildpadjes uit het water pakken en in onze handen houden. Jelle kon er geen genoeg van krijgen. Gelukkig zijn er 4 van dit soort plekken en we hebben er drie bekeken. Ze hebben ook allemaal een aantal bassins met daarin albino schildpadden (die overleven niet in het wild) en gehandicapte schildpadden die gewond zijn geraakt door visnetten of boten.

Morgen gaan we op een boot tripje. We varen verder de lagune op en komen dan in een mangrove gebied. Als het goed is kunnen we dan veel vogels en nog anderen dieren zien.

Groetjes,

Erik, Brenda & Jelle

Trappen en tempelsokken.

Wij zijn inmiddels aangekomen in Sigiriya. Maar eerst nog even wat over de afgelopen dagen.

Na alle mooie bezienswaardigheden in Anuradhapura te hebben bekeken zijn we op vrijdag naar met de tuk tuk Minhitale gegaan. Daar staat boven op een heuvel een tempelcomplex dat vroeger een klooster was en waar allemaal hele belangrijke dingen zijn gebeurt met koningen en dergelijke., maar daar zal ik jullie niet mee vervelen. Voor dat je boven op die berg komt moet je trappen op, heel veel trappen op. Dus Jelle in de rug drager, en gaan met die banaan, of mango, want die kun je hier lekker lopen met kaneelsuiker erop. Onderweg zien we overblijfselen van verschillende gebouwen uit de oudheid. Best wel mooi allemaal.

Daarna komen we bij het heiligdom. En daar moet je je schoenen uit. Nou, dat is niet zo vreemd zul je denken. Nee, maar toch is het vreemder dan je denkt. Je moet namelijk je schoenen uit bij de poort, en niet alleen bij de plek waar na naar Boeddha toe gaat. Nu zul je denken: dat maakt toch niets uit, dan loop je lekker op blote voeten. Nou, dat is toch even anders. Ten eerste ligt er op de grond een soort grof zand wat lekker zeer doet aan de voetjes (zeker onze Westerse voedjes). Ten tweede moet je ook nog, om bij de mooie Daboga te komen, een granieten trap op met kiezeltjes erop. Ten derde is alles gloeiend heet (denk aan het zand van Scheveningen in de zomer maar dan nog veel heter) en kun je alleen nog maar denken: au, au, heet, heet, au, au enz. Kun je echt genieten van alles, geloof mij. Toch wat het wel weer een belevenis. Vandaag is het poya-dag (dag van volle maan) en ook hier zijn er veel Sri Lankanen op de been. Jelle scoort al snel een lotusbloem en is daar weer helemaal gelukkig mee: dan kan Boeddha weer eten.

Gisteren zijn we met een privé chauffeur eerst naar Polonnaruwa gereden. Hier zijn ook overblijfselen te zien van een oude koningsstad. Het leuke hier is dat er veel mee te zien is van de gebouwen: er staat nog veel meer overeind en je krijgt een veel beter beeld hoe het er ooit uit gezien moet hebben. Ook van het beeldhoudwerk is nog veel intact, het is erg mooi allemaal.

Bij de eerste plek komt er een verkopertje naar ons toe (nou eigenlijk 6 verkopertjes, maar die wimpelen we kundig af). Hij heeft kleine olifantjes: papa, mama, zoon, dochter. Ze zijn erg schattig en we denken dat Jelle er wel leuk mee zal spelen. We gaan in onderhandeling en hij begint bij 2000 Rs (E 12,50). Nou nee, we zijn niet van plan een klein fortuin hieraan uit te geven. Ik loop meteen weg. Hij vraagt een tegenbod, Ik geef hem 500 Rs. We zijn ook echt niet van plan meer te betalen. Hij blijft ons achtervolgen en de prijs zakt maar mondjesmaat. Erik zegt op een gegeven moment: laten we naar dat winkeltje gaan en het vragen, daar zeggen ze vast 400 Rs. Daar hebben ze beschilderde olifantjes (die we voor ons zelf leuk vinden) en we vragen de prijs. En, geloof het of niet, daar koste te 400 Rs. Deze natuurlijk meteen maar gekocht. Het verkopertje heeft ons inmiddels weer gevonden en gaat door, maar wij houden vast aan de prijs en krijgen het ook voor die prijs. Jelle in de zevende hemel met zijn Olipanten. Maar helaas, zoals dat vaak gaat in dit soort zaken: we komen verderop bij stalletjes waar ze die zelfde olifantjes ook verkopen, en natuurlijk voor een veel lagere prijs. Ach ja...

Sigiriya is één van de beroemdste plekken van Sri Lanka. Als je afbeeldingen ziet van Sri Lanka dan is dat vaak van Sigiriya. Er is hier namelijk een bijzondere rots. Deze rost steekt uit de grond alsof hij er door een reus per ongeluk in neergelegd met daarop de resten van een Boeddhistisch klooster, of een paleis, of een militair iets... ze weten het eigenlijk niet, maar wat maakt het uit, het is een mooi ding. Vanmorgen zitten we dus al om 8.00 in de tuk tuk. Op weg naar ' the rock', zoals het hier heet, lopen we door een oude watertuin en daarna betind het: trappen, trappen, trappen en nog eens trappen. Brede gemakkelije trappen, smalle ongemakkelijke trappen, trappen met hele grote treden en trappen met hele kleine treden. Maar als je er dan bent, nou dan heb je ook wat. Boven op het plateau heb je een ongeloofelijk mooi uitzicht en is het genieten van alles wat je ziet. Onderweg naar boven bekijken we ook nog prachtige rots schilderingen van rondborstige vrouwen met wespentailles.

Als je omhoog gaat moet je daarna, je raad het al, weer naar benenden. Dus al die trappen weer naar benenden. Helaas zijn er nu mensen die tegemoed komen en dan moet je wel even opletten. Gelukkig zijn er op de lastige plekken gescheiden paden, want van netjes in een rijtje lopen heben ze hier nog nooit gehoord.

Daarna gaan we met de tuk tuk naar Dambulla. Hier zijn grotten die helemaal voorzienzijn van schilderingen op de plafonds en muren. Er staan ook een hele boel oude Boeddha beelden. Omdat het grotten zijn gingen wij er eingelijk vanuit dat deze op de grond zouden zijn, maar je raad het al, het was ergens halverwege de berg. Dus wij weer alle trappen op gesjokt en nu ook nog uit gekenken voor de apen. Je ziet hier veel wilde apen, vooral makaken. Tot nu toe bleven ze behoorlijk uit de buurt, maar dit waren echte brutale apen die eten uit de handen van kinderen pikken. Jelle kreeg maar even geen koekje.

In een van de grotten zegt Jelle: 'Kijk, die is jarig, ik ga zingen. Lang zal ze leven ......' Wij vagen: 'Wie is er dan jarig?' Er staat een staande Boeddha op een sokkel met zijn arm opgericht, die staat op een stoel en zegt hoera, dus is hij jarig. Kinderlogica.

Boven aan gekomen moetsen we weer onze schoenen uit. Maar dit keer waren we voorbereid: we hadden sokken bij ons. Dus sandalen uit, sokken aan en wij konden lekker over de groeiend hete granieten binnenplaats lopen zonder derde graads branwonden op te lopen! Kijk, dat is pas genieten!!!

In onze verhalen tot nu toe zou je denken dat alles koek en ei is hier in Sri Lanka, nou dat is toch niet helemaal waar. Het is wel een beetje pioneren. Hotels zoeken is wel een ware opgave: voor je iets simpes doch schoons hebt gevonden binnen het budget, heb je vaak al 5 hotels afgewezen. Schoon in Sri Lanka is duidelijk niet zo schoon als in Nederland. Op sommige plekken hebben tuk tuk-ers en chouffeurs van auto's een kartel gevormd en kan er bijna niet meer opnderhandeld worden over de prijs. Natuurlijk vragen ze veel meer dan eerslijk zou zijn, maar ja, je kunt er niets aan doen, want je moet wel.

Wat we ook missen zijn eethuisjes zoals we in Thailand, Vietnam en Cambodia gewent zijn. Ze zijn er bijna niet. Lokale eethuisjes kun je niet altijd eten omdat al het eten lang wordt warm gehouden en je daar ziek van kan worden. Vaak kun je in je hotel wel wat eten (niet in deze helaas) dus komt het wel weer goed. Erik is dol op de curry's die ze hier serveren, ikvind de blaadjes die ze in de gele curry's verwerken heel erg niet lekker ruiken en dan vergaat de trek je. Dan maar weer nasi. En Jelle, nou, die eet wat vaker papat dan wij zouden willen, maar hij drinkt wel heel goed.

Morgen gaan we verder naar de Zuidelijke Westkust waar we schildpadden kunnen zien. Dit stuk doen we ook per prive auto omdat het een heel eind is.

Groetjes,

Erik, Brenda & Jelle

Eerste groet vanuit Sri Lanka ayubowan (wees welkom)

We zijn alweer een paar dagen weg dus tijd voor een berichtje. We zijn onze reis gestart in Colombo± de hoofdstad van Sri Lanka. Uit verschillende hoeken hadden we gehoord dat je deze stad beter kunt overslaan omdat die niet zo veel te bieden heeft. Eigenwijs als wij zijn deden wij dat niet, maar we moeten toch toegeven dat ze gelijk hadden. Toch hebben we ons wel vermaakt.

Onder weg van het vliegveld naar het hotel begint Jelle een heel verhaal over ballen. Hij ziet ballen, overal ballen. Wij snapper er niet van: Waar ziet Jelle ballen???? Jelle legt het ons uit: het zitten ballen in de bomen!!! Jelle heeft de kokosnoten in de palmbomen gezien en dat zijn volgens hem ballen.

Iets wat ons meteen op viel: het verkeer is hier veel rustiger dan we ooit in Azië hebben meegemaakt. Weinig brommertjes en als je wilt overteken, je gelooft het niet, dat stoppen ze voor je!

Er is een heel leuk nationaal museum met mooie stukken uit de geschiedenis van Sri Lanka, maar wat nog veel leuker was: het was schoolreisjes dag! In het museum liepen honderden (niet eens overdreven) leerlingen in schooluniformpje rond die allemaal naar ons zwaaiden en 'hello' en 'bye bye' riepen en ook heel graag aan Jelle's beentje wilde voelen.

Er is ook een Dutch herritage museum, maar dat was gesloten. Dat weerhield de bewaker er overigens niet van ons de binnenplaats te laten zien van het oude koloniale gebouw waar het museum in gevestigd is. (tegen een fooitje, natuurlijk)

Op woensdag zijn we met de trein naar Anuradhapura gekomen. Dat was een belevenis op zich. Er waren op deze trein alleen 2^e en 3^e klas plaatsen en deze zijn allemaal niet gereserveerd. Gelukkig stapte wij in op het beginpunt en hadden we zitplaatsen, maar er moesten veel mensen staan. Het was de hele reis (bijna 6 uur lang) een drukte van jewelste: verkopers die langs komen, en mensen uit andere treinstellen die even bij Jelle komen kijken. De trein stopt bij ieder plaatsje op de route, dus als de trein net even lekker vaart had gemaakt stond je al weer stil. Maar we zijn er gekomen.

Anuradhapura is de oudste stad van Sri Lanka en hier zijn overblijfselen van het eerste koninkrijk dat Sri Lanka rijk is. Vandaag rijden we met de tuk tuk langs alle bezienswaardigheden: een rotstempel, daboga's (stupa's in Sri Lanka), de heilige bo-boom, kloosters en tempels. Het is niet zo indrukwekkend als in Thailand of Cambodia, maar toch nog erg mooi. Omdat het bijna volle maan is (vrijdag) is het heel erg druk met bedevaarders bij de heiligdommen. Het is stampvol met Sri Lankanen die hier zijn om Poya (volle maan feest) te vieren. Dit maakt het bezoekje wel bijzonder.

Jelle krijgt natuurlijk wel de nodig aandacht van alle mensen daar: zijn beetjes worden geaaid als hij in de rug drager zit, zijn wangetje wordt geaaid en hij krijgt lotusbloemen van de mensen. Deze bloemen wil Jelle met alle geweld zelf aan Boeddha geven: 'Dat is het eten van Boeddha' , zegt hij dan. Hij heeft er echt lol in.

Morgen gaan we naar een plaatje verder op waar ook mooie dingen te zien zijn en daarna vertrekken wij naar Sigiriya. Internet is hier in Sri Lanka niet erg veel aanwezig, dus de verhalen zullen even op zich laten wachten.

Groetjes,

Erik, Brenda & Jel

Nog heel even…

Nog heel even en dan is het zover. Sri Lanka lonkt en we hebben er zin in! Deze week hebben wij al vakantie en zo kunnen we ons rustig voorbereiden op het vertrek. Nou ja, dat dachten we. Op maandag voel ik me niet helemaal lekker. Op dinsdag sta ik op met keelpijn en 's avonds is de keelpijn heel erg, schiet de koorts naar 39.5 en wil ik allen nog maar liggen.

De volgende dag gaan we meteen naar de huisarts. We willen geen risico's nemen met nog maar een paar dagen voor vertrek. De huisarts kijkt even en concludeert een keelontsteking. Ik krijg meteen een recept voor een antibioticum want zij ziet ook dat het wel fijn is als ik er voor zaterdag vanaf ben.

En het antibioticum werkt. De volgende dag voel ik me al stukken beter en zijn we blij dat we meteen gereageerd hebben. Nu kunnen we toch nog gezond het vliegtuig in.

De laatste dagen doen we het nog even rustig aan. We kopen de laatste dingen en stallen alles uit om te zien of alle in orde is. Elke keer denken we dan: 'moet dat allemaal mee?'. Maar als we het dan in de rugzakken stoppen valt het altijd wel weer mee.

Ook hebben we nu nog even tijd om alle elektronische poppenkraam in orde te maken. Ik noem het zo omdat ik me toch elke keer weer verbaas hoe snel reizen kan veranderen. Toen ik in 1999 naar Indonesië ging wat het enige elektronische ding dat mee ging een zaklamp. Dat was het.

Nu hebben wij: een zaklamp, een laptop, een e-reader, een mp3-speler, een fotocamera, een babyfoon en (natuurlijk) een mobieltje. Allemaal zaken waar ze nu niet meer zonder denken te kunnen. Maar toch: één e-reader in plaats van 6 boeken is toch wel heel handig. Een laptop om mee te skypen is wel heel leuk (vooral voor oma). Zonder babyfoon zitten wij alle avonden vanaf 19.00 aan de kamer gekluisterd. Terug komen zonder foto's, tja dat kan écht niet.

Dus nemen we het allemaal mee en genieten we van de luxe. En wij vinden het gek dat de bevolking daar ons ziet als een wandelende portemonnee.

Op zaterdag morgen lopen we met onze bagage en Jelle in de buggy de straat uit naar de tram. Dit is een moment waarop wij ons altijd erg verheugen, want op dat moment begint onze reis al en zijn we weg.

Groeten,

Erik, Brenda & Jelle

Ik ga op reis in ik neem mee…

Als we over onze vakantie plannen naar Sri Lanka vertellen reageren veel mensen 'daar wil ik ook nog wel eens een keer heen', of 'daar ben ik geweest, het was echt fantastisch', maar ook 'hoe krijg je al die spullen voor jullie drieën mee?'

Het magische antwoord is Laudry service.
Het werkt als volgt: je brengt je smoezelige, bevlekte, stinkende stapel kleren naar, bij voorkeur, een lief oud vrouwtje, zij wast al je kleren in een tobbe met een wasbord en laat het dogen aan een keerhangertje van ijzerdraad. De dag erna haal je het weer op en betaal je dat lieve oude vrouwtje een schijntje (voor haar een fortuin) voor haar harde werk. Zo kan zij die avond ook eens een lekker kippetje bij haar rijst eten.

Vaak kun je het ook bij je hotel afleveren. Dat wordt het gewassen in een wasmachine, betaal je wat meer en wordt vooral de toch al rijke hotel eigenaar er beter van. Tja, dan gunnen wij het liever aan een lief oud vrouwtje. We gaan er maar vanuit dat ze achter het bloemetjes gordijn achterin haar huisje geen wasserette, een PC Hoofdstaart trekker en een villa heeft staan en ons allemaal voor gek houd! Als je zelf al eens in Azië bent geweest weet je precies wat ik bedoel.

Maar even alle gekheid op een stokje: wat nemen wij allemaal mee:

• Twee grote rugzakken (60 en 70 liter)
• Dagrugzak
• Crumpler cameratas met alle fotospullen erin
• Klein rugzakje met speelgoed (autootjes, kleurtjes, kleurboekje, stickers enz.)
• Buggy
• Patapum peuter rugdrager
• Deryan Travelcod: een lichtgewicht reisbedje voor Jelle
• Laptop voor cotact met het thuisfront (skype) en filmpjes e.d.
• E-reader en wat tijdschriften
• Mp3 speler
• Babyfoon met groot bereik (niet dat je zover gaat, maar met de huidige dect babyfoons heb je soms op de gang al geen bereik meer)
• Klamboe
• Kleine handigheidjes zoals: zaklamp, waslijn, wereldstekker, aansteker, waxinelichtje, zakmes, uitwasbare zwemluier, zwemvleugeltjes enz.
• Toilet artikelen
• Reisapotheek: paracetamol, paracetamol zetpillen (voor kinderen), immodium, ORS, primatour, ehbo set, anti-mug met deed.
• Kleding: 3 broeken, 6 T-shirts, ondergoed, blouse of shirt met lange mouwen, vest, pyjama, bergschoenen, teva's, slippers, zwemkleding, sarongs.
• Slaapzakken van fleece
• Luiers (zoveel er nog in de rugtassen passen) en babydoekjes

Met al deze spullen zitten twee rugzakken redelijk vol en weegt de bagage 20 kg en 16 kg. Wij vinden het handig dat het allemaal in de twee rugzakken past: zo hebben wij onze handen vrij om de buggy te duwen en/of Jelle in de gaten te houden. Voor Jelle hebben we een hele leuke rugzak gekocht: en krokodil (nou ja, Jelle noemt het een draak, heeft vast met het boezoekje aan de Efteling te maken). Jelle vind hem erg mooi, dus met een beetje geluk wil hij hem ook zelf dragen.

We beginnen nu wel echt met aftellen. Erik en ik moeten nog drie weken les geven. Erik heeft daarna nog een week schoolkamp en daarna komen de organisatie weken (vergaderingen, opruimen, inhaalmomenten enz,). Dan hebben we de eerste vakantie week en daarna is het zover! We zijn er erover eens: we zijn er aan toe.

Jelle weet inmiddels waar we heen gaan en heeft ook al verschillende mensen uitgenodigd om ook mee te gaan naar Si Laka, want daar kun je op de olipant. Elk vliegtuig dat overkomt gaat naar Si Laka en Jelle vraagt dan : Jelle met vlietuig mee? Mama ook vlietuig mee?Papa ook vlietuig mee? Ja, wij gaan allemaal met het vliegtuig mee...

Groetjes,

Erik, Brenda& Jelle

Ticket stress

Denk je dat je alles goed geregeld hebt, kom je toch weer even bedrogen uit...

Vorig jaar toen we naar Thailand gingen hebben zaten we rond deze tijd behoorlijk in de rats: er waren ongeregeld heden in Thailand en er was een negatief reisadvies. In de eerste instantie maakten wij ons geen zorgen: de organisatie waar wij de tickets boekte is aangesloten bij de anvr/sgr, dus met de gemaakte kosten zou het wel goed komen.

Helaas, dat was dus niet het geval. Als je namelijk alleen een ticket boekt, boek je niet een reis maar een reis-vervoersovereenkomst. Dit betekend dat de geboekte tickets dus niet onder het calamiteitenfonds vallen en dat als je niet kunt gaan je geen geld terug krijgt. Maar we hadden ook een goede annuleringsverzekering, dus geen probleem dachten wij... Mis poes: een annuleringsverzekering keert niet uit bij een negatief reisadvies. De grootste grap van alles: als je wel gaat, omdat je niet kunt annuleren en je dus je geld kwijt bent, keert de reisverzekering (van dezelfde maatschappij) niet uit bij problemen als je wél gaat. Gelukkig was achteraf de rust wedergekeerd in Thailand toen wij daarheen gingen en hebben wij wel kunnen genieten van een geweldige vakantie.

Dit jaar dachten wij dit probleem te kunnen omzeilen. Als je een ticket boekt met 5 overnachtingen dat is het wel een reis en valt de reis dus automatisch onder het calamiteitenfonds. Gezien de recente geschiedenis leek ons dat wel een goed idee. Zo gezegd, zo gedaan en alles was sinds januari al in kannen en kruiken. Nou ja, dat dachten we. Twee weken geleden krijgen we een telefoontje van onze reisorganisatie: de luchtvaartmaatschappij heeft de ticketprijzen verhoogd, of we even 150 euro per ticket bij willen betalen.

Nou, wat willen we dus niet. De reisorganisatie vind het ook vervelend en ze willen de kosten wel met ons delen. Dat is natuurlijk fijn, maar voor 450 euro meer kunnen we vast nog wel een betere deal vinden. Meteen ben ik het internet op gedoken en, gelukkig, konden we nog tickets boeken bij Sri Lankan Airlines voor maar een beetje meer. Deze meteen maar geboekt, voor je het weet zijn die tickets ook weg!

Van ons ideetje blijft niet veel mee over, maar we kunnen gelukkig nog wel. De tijd gaat nu opeens zo snel, voor we het weten trekken we met onze rugtassen op de rug de deur achter ons dicht en vertrekken we richting Schiphol.

We gaan op reis, we gaan op reis ........

Hallo allemaal,

Ja, je leest het goed, wij gaan weer op reis. Dat besluit wat eigenlijk al gemaakt, meteen toen we terug kwamen uit Thailand. Daar hadden we het zo naar ons zin gehad, dat de vraag alleen nog maar was: waarheen dan?

Dat was best een lastige. Azië kennen we en vinden we leuk, maar daar hebben we al veel van gezien. Zuid-Amerika lokt, maar de landen die in ons budget passen zin minder geschikt voor een kleintje. Jordanië, Syrië en Israel te heet in de zomervakantie en India te weinig hygiëne. Na wat gezoek op het internet komen we bij onze keuze: Sri Lanka. Het is wel Azië, maar wel echt weer anders dan we al eerder gezien hebben. Het is en klein land zodat de reistijden niet zo lang zijn en het is schoner dan India, maar heeft er wel invloeden van. Sri Lanka dus. En weer kunnen we niet wachten...

Op zaterdag 9 juli vertrekken we naar Colombo, de hoofdstad van Sri Lanka en op 17 augustus komen we weer thuis.

De voorbereidingen zijn inmiddels in volle gang. Zo zijn we er al achter gekomen dat vooraf guesthouses boeken (zoals we in Thailand deden) niet zo heel slim is: de sites waar je dat kunt doen vragen soms het dubbele van wat het guesthouse van je vraagt als je gewoon binnen komt lopen. Niet boeken dus, maar gewoon op de bonnefooi binnenlopen. Dat deden we met zijn tweeën altijd, maar het Jelle erbij is dat wel een beetje spannend. Gelukkig is het laagseizoen, dus dat betekend dat er wel genoeg plek is. Het is ook eigenlijk wel prettig: als we het nu ergens naar onze zin hebben, kunnen we gemakkelijk even blijven plakken als we dat willen.

De laatste paar dagen dat we in Sri Lanka zijn is er in Kandy een groot festival: Esala Perahera. Tijdens dit festival word de heilige tand van Boeddha geëerd die in de belangrijkste tempel van Kandy bewaard wordt. Er zijn tien dagen lang processies met tientallen olifanten, priesters, dansers, drummers en vuurspuwers. Voor de een na laatste, en mooiste, processiedag hebben wij kaartjes voor op een tribune die langs de route staat opgesteld. Ook hebben we al een hotel in deze plaats gereserveerd, omdat je tijdens de Perahera echt geen kamer meer kunt krijgen: nog geen zolder kamer.

Tussen Colombo en Kandy hebben we wel een globaal idee wat we willen doen, maar echt vast ligt het nog niet. We willen eerst richting het noorden om de culturele driehoek te bekijken. Daarna weer terug via Colombo om de west- en zuidkust afzakken om daarna het heuvellandschap in te trekken. Er is behoorlijk wat te zien in Sri Lanka, dus we zijn erg benieuwd.

Groetjes,

Erik, Brenda & Jelle